Die ochtend stond een overleg buitenshuis gepland.
Bij wijze van uitzondering gaat deze keer de assistent mee om direct notulen te maken. Omdat het overleg midden in de binnenstad zal plaatsvinden op slechts 10 minuten lopen van het eigen kantoor, besluit men te voet te gaan. Echter de vooraf geplande afspraak liep zodanig uit, dat lopen geen optie meer kon zijn als men nog op tijd wilde komen. De baas, een kleine, temperamentvolle 60-tiger wilde direct zijn auto pakken, maar ook dan zouden ze te laat komen omdat er immers eerst nog eens een parkeerplek gevonden moest worden. De assistent liep even naar de balie en vond daar twee collegae bereid hun fiets af te staan. En zo kwam het dat de baas en zijn assistent, keurig in driedelig grijs, ietwat onwennig op voor hen vreemde damesfietsen stapten om nog op tijd ter plekke te kunnen zijn. Precies 3 minuten voor tijd stopten ze voor de deur. Niet echt elegant: de baas viel met zijn gezicht tegen de voordeurruit. Met een sierlijke zwaai had hij willen afstappen, daarbij even vergetend dat er een kinderzitje achterop zat.